Το σαββατοκύριακο 26-27 Ιουνίου 2021 δώσαμε το παρόν στην ανάβαση Ριτσώνας , μετά από 2 χρόνια αγωνιστικής απραξίας… Η αφόρητη ζέστη μας ταλαιπώρησε, αλλά και κάποια τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν.
Η γνώριμη γιορτινή ατμόσφαιρα στο χώρο των πιτς που αγαπήσαμε εδώ και χρόνια , μας έβαλε στο κλίμα με το καλημέρα από το πρωί του Σαββάτου. Μετά από τόσο καιρό έβλεπες στα μάτια όλων , οδηγών, μηχανικών, θεατών τη λαχτάρα να ξαναζήσουν επιτέλους μια ακόμα Ριτσώνα τη Μέκκα των Ελληνικών αναβάσεων!
Με το καλημέρα το Σάββατο όμως άρχισαν και οι ταλαιπωρίες ….πέρα από τη ζέστη. Μας ζητήθηκε να κάνουμε υποχρεωτικά rapid test , αλλιώς Δεν θα μας επιτρεπόταν να πάρουμε εκκίνηση ! όπως και όλοι οι μηχανικοί και συνοδοί, για να τους επιτραπεί η παραμονή στα πιτς!
Λογικό? ναι έλα όμως που κανείς δεν το είχε σκεφτεί από πριν και το κλιμάκιο των γιατρών στήθηκε κάτω, στη διασταύρωση 3 περίπου χλμ από τα πιτς ,όπου περιμέναμε υπομονετικά μέσα στον ήλιο να ολοκληρωθεί η διαδικασία για να ξεκινήσουν επιτέλους οι δοκιμές με μεγάλη καθυστέρηση
Στο αγωνιστικό κομμάτι: Πρώτη και σημαντικότερη προσωπική διαπίστωση είναι πόσο πίσω με πάει η αποχή από το σπορ…
1ο σκέλος αλλού ντ΄αλλού που λέμε παρά την αναβάθμιση του “Laurent” (έτσι λέω το ραλλάκι μου). Δεν είχα καθόλου αίσθηση και τα απάτητα σλικ ενέτειναν την ανασφάλειά μου…
…κάποια στιγμή έσπασε και η λαβή του λεβιέ , μπήκε μια 2α αντί για 4η , πάει λέω τα έσπασα όλα , αλλά το Πεζώ είναι σκυλί, χαμπάρι!
Μια χαρά πάμε για το 2ο πέρασμα .Ξεκινάω φουριόζος , κάπως πιο ζωηρά, τα λάστιχα αρχίζουν να πατάνε αλλά στα πατημένα πριν τα ελενίτ (κ7 προς κ8) το αμάξι κάνει διακοπές και σταματάει…
Ξαναπαίρνει σε λίγο για να φτάσω απάνω ….τσουλώντας…
Από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν οι μηχανικοί μου -ο Γιώργος Πολίτης και ο Αχιλλέας Γκαραγκούνης -που τους χρωστάω ένα Τεράστιο Ευχαριστώ που έψαξαν , βρήκαν και διόρθωσαν το πρόβλημα. Που ήταν το δυναμό και αλλάχτηκε.
Όλα αυτά τα αναφέρω για να πω, ότι το να πεις απλά πως έκανες τον τάδε χρόνο ή πως άλλαξες πχ ένα δυναμό οκ και τι έγινε? Πως όμως το βίωσες όλο αυτό? Να είσαι ξενηστικωμένος, μπαφιασμένος από τη ζέστη και ψόφιος από την κούραση όλη μέρα 7.30 ώρα το βράδυ και να πρέπει να κάνεις Και αυτό! Και μιλάω βέβαια για τα παιδιά.
Μετά από όλο αυτό μας άξιζε μια χαλαρή βραδιά στην ταράτσα του ξενοδοχείου με θέα τη γέφυρα της Χαλκίδας.
Να μη τα πολυλογώ Κυριακή πρωί ξεκινάμε με άλλη διάθεση! Ο αγώνας πάντα σε ενεργοποιεί διαφορετικά! 1ο σκέλος, όλα καλά το αμάξι πάει μια χαρά, πατάει καλά, κρατάει, απλά εγώ δεν έχω το ρυθμό που θα ήθελα και δεν εκμεταλλεύομαι όλη τη δύναμη του μοτέρ. Πίσω στα πιτς μελέτη του incar , παρατηρήσεις συζήτηση για τα πράγματα που πρέπει να διορθώσω στην οδήγηση μου.
Παράλληλα η ζέστη έχει γίνει ανυπόφορη, οι θεατές φεύγουν για τις παραλίες, πίνουμε άπειρα νερά και δεν μπορούμε να δροσιστούμε και απλά περιμένουμε να ολοκληρωθεί ο αγώνας….
Στο 2ο ανέβασμα -αν και κουρασμένος από όλο αυτό- μπαίνω πιο αποφασισμένος και ζωηρός, έχοντας στο μυαλό μου τα λάθη του προηγούμενου. βέβαια πάνω στην ένταση του αγώνα πολλές φορές κάνουμε άθελα μας τα ίδια λάθη, νομίζοντας ότι τα κάνουμε καλύτερα. Ξεκινάω σπινάροντας – στον κόφτη- τουλάχιστον να ευχαριστηθώ την ορμή του λιονταριού -χαχαχα- προσπαθώ να κρατήσω ρυθμό στα κλειστά κομμάτια κ2 κ3 και μετά τέρμα γκάζι στα πατημένα ψηλά και τέλος στη στροφή των οδηγών …όσο δε φοβάμαι γιατί θέλει πολλά …..
Το 2.38 ένα ψυχρό νούμερο ανάμεσα σε τόσα άλλα δε μου λέει τίποτα ….
Σημασία έχει ο δρόμος…
Αριστείδης Οιχαλιώτης
