Όλα ξεκίνησαν όταν ένας φίλος μου αποφάσισε να φτιάξει ένα Exocet. Για όσους δεν γνωρίζουν, το Exocet είναι ένα σωληνωτό πλαίσιο που έχει σχεδιαστεί για να λειτουργεί με το σύστημα μετάδοσης κίνησης και την ανάρτηση ενός MX-5. Παρόλο που το Exocet είναι DIY KIT, περιλαμβάνει πολλές μετατροπές για να έχετε ένα πλήρες αυτοκίνητο. Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω, αποφάσισα να βοηθήσω τον φίλο μου σε αυτήν του την προσπάθεια.
Περίπου ένα χρόνο αργότερα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από αυτόν τον φίλο μου ο οποίος μου είπε ότι έκανε κράτηση για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο στο Blyton Park για το ντεμπούτο της δημιουργίας του και με ρώτησε αν θέλω να συμμετάσχω. Όπως θα έκανε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος με πάθος για τους τέσσερις τροχούς, αποδέχτηκα αυτή την ενδιαφέρουσα και πολύ ευγενική προσφορά. Έτσι το σχέδιο ήταν το Σάββατο να οδηγήσω το δικό μου Eunos Roadster που είναι γνωστό ως ‘_BlueFive_’ και την Κυριακή να μοιραστούμε το Exocet του φίλου μου.
Αφού κλείσαμε εισιτήρια και ξενοδοχείο, η μεγάλη μέρα έφτασε. Έφυγα από το ξενοδοχείο γύρω στις 7 το πρωί και καθώς κατευθυνόμουνα προς την πίστα σταμάτησα να βάλω λίγη καλή βενζίνη. Αφού έφτασα στο Blyton Park και βρήκα ένα ωραίο σημείο στάθμευσης, έπρεπε να πάω στο κεντρικό γραφείο για να κάνω εγγραφή, να πάρω αυτοκόλλητα για την εκδήλωση και στη συνέχεια να περιμένω για την υποχρεωτική ενημέρωση. Ωστόσο μερικές φορές γίνεται και μια επιθεώρηση θορύβου στις πρώτες φάσεις της διοργάνωσης. Στην ενημέρωση μαζί με τους κανονισμούς ασφαλείας και τους κανονισμούς της πίστας, μας ενημέρωσαν επίσης για το χρονοδιάγραμμα της διοργάνωσης, ποια διαδρομή της πίστας πρόκειται να χρησιμοποιηθεί και τον τρόπο που θα τρέξουν οι αναγνωριστικοί γύροι έτσι ώστε να εξοικειωθούμε με την πίστα. Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε δύο ομάδες για τους αναγνωριστικούς γύρους όπου τρέχαμε τη σύντομη διαδρομή το πρωί και την μεγάλη το απόγευμα. Ύστερα από την ενημέρωση, το ρολόι έδειχνε 9 π.μ. και οι διαγωνιζόμενοι άρχισαν να παίρνουν σειρά για τους αναγνωριστικούς γύρους των δύο ομάδων, οι οποίοι γίνονται με χαμηλή ταχύτητα ακολουθώντας το αυτοκίνητο ασφαλείας και έχουν σκοπό να εξοικειώσουν τους οδηγούς με τις καλύτερες γραμμές της πίστας.
Γύρω στις 10 π.μ. οι αναγνωριστικοί γύροι είχαν τελειώσει και ξεκινούσε το διασκεδαστικό κομμάτι της διοργάνωσης. Παλιά η πίστα Blyton Park ήταν αεροδρόμιο και γι’ αυτό το λόγο έχει αρκετό περιθώριο στις εξόδους των στροφών. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιο ασφαλές να πάρεις τις στροφές με μεγαλύτερη ταχύτητα και να φρενάρεις τελευταία στιγμή. Ωστόσο, εκείνη τη μέρα δοκίμαζα μια νέα ευθυγράμμιση των τροχών και νέα τακάκια φρένων ενώ η άσφαλτος ήταν υγρή και όσο περνούσε η ώρα στέγνωνε όλο και περισσότερο. Η σύντομη διαδρομή αποδείχθηκε κουραστική για το Eunos μου, αλλά είχε πολλά διασκεδαστικά και ενδιαφέροντα τμήματα. Το πιο αξιοσημείωτο, ήταν το τελευταίο τμήμα της πίστας όπου ξεκινά με το Port Froid το οποίο είναι μια σικάνα υψηλής ταχύτητας την οποία ακολουθεί μια ελαφρώς παραπλανητική δεξιά στροφή. Ύστερα πρέπει να παραμείνεις δεξιά για μια ακόμη σικάνα που μπορείς να διασχίσεις με μεσαία ταχύτητα, ενώ μετά από ένα πολύ μικρό περιθώριο συναντάς μια ακόμη πιο αργή σικάνα την οποία διαδέχεται μια κλειστή δεξιά στροφή και καταλήγει σε μια αριστερή στροφή 180°, η οποία συνήθως γλιστράει όταν υπάρχει υγρασία στην άσφαλτο.
Ύστερα από μερικούς γύρους και πολλή διασκέδαση, πήγαμε κατά τις 12:00 για μεσημεριανό και ύστερα από μια ώρα όλοι άρχισαν να ετοιμάζονται για τους γύρους της μεγάλης διαδρομής. Η αλήθεια είναι πως ήμουν πιο εξοικειωμένος με αυτήν τη διαδρομή και ήταν η τέλεια ευκαιρία να δοκιμάσω και να συγκρίνω την απόδοση της νέας ευθυγράμμισης τροχών. Το αυτοκίνητο ήταν αποκρίσιμο και έκλεινε ελαφρώς προς την υπερστροφή. Το αυτοκίνητο μου έδινε την εντύπωση ότι θα γλιστρήσει, αλλά είχε πολλά περισσότερα να δώσει όσον αφορά το κράτημα. Από την άλλη πλευρά, τα τακάκια των φρένων έκαναν πολύ καλή δουλειά, ακόμη και μετά από 30 λεπτά συνεχής χρήσης δεν δημιούργησαν κανένα πρόβλημα. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρω πως το Blyton Park είναι μια δύσκολη πίστα για τα φρένα. Το αυτοκίνητο ήταν σίγουρα πιο γρήγορο σε σχέση με τις παλιότερες ρυθμίσεις. Ένα από τα πιο διασκεδαστικά μέρη στο Blyton Park είναι οι σικάνες, καθώς με το Eunos Roadster μπορούσα να διατηρήσω 100 χλμ./ώρα διασχίζοντας τες χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Εν το μεταξύ, αυτό συμβαίνει με τα κανονικά ελαστικά δρόμου, αν το MX-5 είναι εξοπλισμένα με ελαστικά τύπου slick τότε συμπεριφέρεται σαν goKart και όχι σαν αυτοκίνητο. Αυτήν την λεπτομέρεια τη γνωρίζω επειδή είχα μια παρόμοια εμπειρία ένα MX-5 που προοριζόταν για αγώνες σπριντ. Το καλύτερο μέρος ενός track day είναι όταν τελειώνει, επειδή οι περισσότεροι οδηγοί είναι κουρασμένοι και η πίστα είναι κατά κύριο λόγο άδεια. Συνήθως αυτή η ώρα είναι κατάλληλη να οδηγήσεις αδιάκοπα για όσο διάστημα το αυτοκίνητο και το σώμα σου μπορούν να αντέξουν. Τείνω να μην σπαταλάω αυτήν τη σπάνια ευκαιρία.
Μετά από αυτή την καταπληκτική μέρα, αράξαμε όλοι μαζί, μίλησα με άλλους οδηγούς και δειπνήσαμε σε μια κοντινή παμπ. Στη συνέχεια, πήγα για ξεκούραση στο ξενοδοχείο και ψυχική προετοιμασία για την επόμενη μέρα. Ανησυχούσα για τον καιρό, καθώς το Exocet είναι ένα αυτοκίνητο τύπου open wheel, με αποτέλεσμα σε περίπτωση βροχής όλα τα νερά του δρόμου θα καταλήγουν στο κράνος του οδηγού. Επίσης με ανησυχούσε και η αίσθηση του Exocet και πιο συγκεκριμένα εάν θα ήταν ελαφρύτερο στον χειρισμό από το MX-5 ή θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Την Κυριακή, είχε έρθει επιτέλους η ώρα να οδηγήσω το Exocet. Ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία με το Σάββατο με τη μόνη διαφορά ότι όλη την ημέρα θα τρέχαμε τη μεγάλη διαδρομή της πίστας. Στην αρχή της ημέρας, ο φίλος μου με ενημέρωσε για κάποια θέματα που είχε με το Exocet. Επίσης, το αυτοκίνητο έτρεχε την ίδια ευθυγράμμιση των τροχών με το Eunos μου, επειδή χρησιμοποιήσαμε το ίδιο κατάστημα για αυτήν τη δουλειά και ο μηχανικός του καταστήματος βρήκε τις ρυθμίσεις μου ενδιαφέρουσες για να χρησιμοποιηθούν και στο Exocet. Εκτός από αυτά τα καλά νέα, το αυτοκίνητο είχε διαφορετικά τακάκια φρένων εμπρός και πίσω κάνοντας τους πίσω τροχούς να κλειδώνουν σε απότομα φρεναρίσματα. Ωστόσο, ένα από τα πίσω μπουλόνια ήταν προβληματικό με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διατηρήσει την ευθυγράμμιση. Τέλος, το αυτοκίνητο είχε τεράστια προβλήματα πρόσφυσης, αδυνατώντας να ζεστάνει τα ελαστικά λόγω μειωμένου βάρους και λόγο των σκληρών ελαστικών που φορούσε. Γι’ αυτό το λόγο μειώσαμε την πίεση των ελαστικών, καταλήγοντας στα 17psi στους μπροστινούς τροχούς και 22psi στους πίσω. Επίσης, ρυθμίσαμε τα αμορτισέρ σε πιο μαλακή ρύθμιση για να εξαλείψουμε την υπερστροφή που δημιουργείται από το χαμηλό βάρος του πίσω μέρους και επίσης για να βελτιώσουμε το συνολικό κράτημα. Γύρο μετά το γύρο το αυτοκίνητο γινόταν όλο και πιο γρήγορο. Κάποια στιγμή, οι άλλοι οδηγοί ερχόντουσαν να μας βρουν στο παρκινγκ της πίστας και να μας ρωτήσουν για το αυτοκίνητο, το οποίο προς έκπληξη τους είχε μοτέρ 1600 κ.εκ. το οποίο παράγει 120 ίππους, όπως και το Eunos roadster μου. Ήταν πολύ ενδιαφέρων πως και τα δύο αυτοκίνητα μπορούσαν να διατηρήσουν περίπου την ίδια ταχύτητα στις στροφές, αλλά το Exocet ήταν πιο σταθερό στις σικάνες. Τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του Exocet ήταν στις ευθείες και στα φρεναρίσματα. Στο τέλος αποδείχθηκε ότι το Exocet ήταν περίπου 5 ολόκληρα δευτερόλεπτα γρηγορότερο από το MX-5 μου.
Η οδήγηση του Exocet είναι μια τρελή εμπειρία με τον άνεμο, τον θόρυβο και τους κραδασμούς να συμβάλλουν σε μια πραγματική εμπειρία αγωνιστικού αυτοκινήτου αφού δίνει την αίσθηση ενός αγωνιστικού τύπου open wheel με τη διαφορά πως επιτρέπετε η οδήγηση του στον δρόμο και είναι διθέσιο. Στα γρήγορα τμήματα της πίστας είχε αρκετή υποστροφή, αλλά αυτό οφειλόταν κυρίως στα ελαστικά αφού σε γενικές γραμμές διατηρούσε την ισορροπία μεταξύ υπερστροφής και υποστροφής. Εάν το Exocet ρυθμιστεί σωστά, θα μπορούσε άνετα να παίρνει τις στροφές μόνο με μεταφορά βάρους και έλεγχο με το γκάζι και το τιμόνι να βρίσκεται σε ευθεία θέση. Σε σύγκριση με ένα MX-5, το Exocet είναι πιο γρήγορο, αλλά εξακολουθεί να είναι πραγματικά ελεγχόμενο. Όσον αφορά το βάρος, το πίσω μέρος είναι ελαφρύτερο από το μπροστινό, γι ‘αυτό και η ευθυγράμμιση λειτούργησε λίγο, αλλά για καλύτερα αποτελέσματα χρειάζεται συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Σίγουρα έχει πολλές δυνατότητες και μην ξεχνάτε ότι είχε αυτή την απόδοση με λανθασμένες ρυθμίσεις ισορροπίας φρένων. Καθώς η μέρα προχωρούσε και πιέζαμε τα όρια, τα υπόλοιπα αυτοκίνητα έπρεπε να μετακινούνται προς τα αριστερά όλο και πιο συχνά για να μπορούμε να τα προσπεράσουμε. Αυτός είναι ένας από τους κανονισμούς της πίστας όπου οι προσπεράσεις γίνονται μόνο στις ευθείες και μόνο αν ο προπορευόμενος οδηγός σε αφήσει να περάσεις. Ενώ κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο με το Eunos μου, καθώς είναι γρήγορο μόνο στις στροφές, για το Exocet είναι κάτι σχετικά εύκολο.
Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της μεγάλης διαδρομής στο Blyton Park είναι οι δύο στροφές 90° πριν από τη γραμμή τερματισμού. Η δεύτερη στροφή, που οδηγεί στην τελική ευθεία, έχει ένα δευτερεύον πιο τραχύ κράσπεδο στην έξοδό της, μετά το κύριο κράσπεδο ως σκληρό όριο. Όπως θυμάστε το μπουλόνι ευθυγράμμισης δεν λειτουργούσε σωστά έτσι καθώς φτάσαμε το Exocet στα όρια του, ο φίλος μου πήρε αυτή τη στροφή με αρκετό ενθουσιασμό και το πίσω μέρος του κατέληξε σε αυτό στο δευτερεύον κράσπεδο, λασκάροντας το μπουλόνι πράγμα που επηρέασε άμεσα την ευθυγράμμιση του αυτοκινήτου. Μετά από αυτό, όταν ξαναοδήγησα το Exocet προσπάθησα να πάω γρήγορα, αλλά το αυτοκίνητο ήταν πολύ ασταθές για να θεωρηθεί ασφαλές, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή παραλίγο να με πετάξει έξω καθώς διέσχιζα την γρήγορη σικάνα με 140 χλμ./ώρα Ύστερα από αυτό αποφασίσαμε να σταματήσουμε τους γύρους για να αποφύγουμε την μαύρη σημαία για επικίνδυνη οδήγηση μαζί με όλες τις άλλες συνέπειες που μπορεί να προκύψουν από κάτι τέτοιο.
Η μέρα έκλεισε κάπως στενάχωρα υστέρα από το παραπάνω συμβάν, αλλά συνολικά ήταν ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο με εκπληκτικές εμπειρίες, πολύ διασκέδαση και περιπέτειες. Ύστερα από αυτή την απίθανη εμπειρία ανυπομονώ να το επαναλάβω.
