Σχεδόν κάθε χρόνο έτσι και φέτος ήρθε η ώρα για το Eifel Rally Festival. Αγαπημένος αγώνας και ο μοναδικός που επισκέπτομαι πλέον στη Γερμανία. Ωραία ιστορικά αυτοκίνητα που δυστυχώς δεν τα βλέπεις συχνά στο φυσικό τους περιβάλλον αλλά μόνο σε εκθέσεις αυτοκινήτων. Στο συγκεκριμένο event δε θα δεις θεαματικά περάσματα αλλά πιο πολύ πας για να τα ακούσεις και να τα δεις. Οι ιδιοκτήτες και οδηγοί στις περισσότερες περιπτώσεις είναι συλλέκτες που έχουν δαπανήσει μεγάλα ποσά για να τα αποκτήσουν ή να φτιάξουν μία ρέπλικα. Ανάμεσα τους κάθε χρόνο υπάρχουν και παλιοί οδηγοί, όπως ο Stig Blomqvist που τα τελευταία χρόνια δίνει το παρόν στον αγώνα. Φέτος όμως είχε την Fabrizia Pons για συνοδηγό που ήταν μαζί στην ομάδα της Audi μαζί με τη Michèle Mouton. Φέτος ο αγώνας μπορεί να μην είχε τον Thierry Neuville με το εκπληκτικό Peugeot 306 Maxi αλλά έστειλε δύο αυτοκίνητα από τη συλλογή του, το Ford Fiesta WRC και το Citroen DS3 WRC.
Ο αγώνας είναι τρεις μέρες με την πρώτη να είναι το shakedown. Αφού έκανα μια βόλτα στο service ο κακός καιρός δε μου επέτρεψε να βγάλω αρκετές φωτογραφίες αλλά το μυαλό μου ήταν συνέχεια στη βόλτα που θα πήγαινα με αγωνιστικό. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι δεν ήξερα ποιός θα είναι ο οδηγός και τι αμάξι. Εκεί που περίμενα τη σειρά μου, μου λένε ότι θα πάω με τον Bruno Thiry με ένα VW Golf 2. Ξενερώνω λίγο με το αμάξι αλλά λέω μια χαρά, θα πάω βόλτα με έναν παλιό οδηγό του WRC. Βάζω κράνος, δένομαι και φεύγουμε για την εκκίνηση. Ξεκινάμε και ξαφνιάζομαι με την ταχύτητα που είχε ένα παλιό αγωνιστικό αλλά και πως ένας οδηγός επιπέδου WRC το στρίβει σε βρεγμένο οδόστρωμα. Φοβερή εμπειρία! Έχουν μείνει περίπου δύο ώρες για να τελειώσει το shakedown και επιλέγω ένα κλασικό σημείο γνωστό αφού η ειδική είναι ίδια τα τελευταία χρόνια.
Παρασκευή το πρόγραμμα έχει μία μόνο ειδική αλλά δύο φορές. Αρκετά τα θεαματικά περάσματα και σε αυτό αρκετές φορές βοήθησε και η βροχή. Τέλος της ημέρας με ωραίες φωτογραφίες από ένα σημείο που τελικά είχε αρκετές και διαφορετικές λήψεις κάτι που προσωπικά μου αρέσει καθώς ποτέ δεν κάθομαι στο ίδιο σημείο για αρκετή ώρα. Σάββατο τελευταία μέρα, απλό το πρόγραμμα. Μία ειδική πάλι δύο φορές αφού αρκετά ωραία αγωνιστικά περνάνε στον τέλος. Πρώτο σημείο μέσα στο δάσος με χώμα και λάσπη. Το αρχικό σημείο δε με τρέλανε και έτσι περπάτησα πιο μέσα στο δάσος μήπως και βρω κάτι ενδιαφέρον. Τυχερός τελικά γιατί βρήκα κομμένους κορμούς δέντρων και σε συνδυασμό με τα καταπράσινα δέντρα, το κάδρο ήταν τέλειο! Δεύτερο πέρασμα ίδιο σημείο με πέρυσι αφού δεν υπήρχε κουράγιο για περπάτημα αλλά και πάλι έβγαλα μερικές καλές. Δυστυχώς, αρκετά αγωνιστικά δεν πέρασαν γιατί σε αυτόν τον αγώνα δεν είναι υποχρεωτικό να κάνεις όλες τις ειδικές και πολλοί είναι αυτοί που δε θέλουν να βάλουν τα πανάκριβα αυτοκίνητα τους στο χώμα και στις λάσπες. Στα θετικά του αγώνα είναι ότι για πρώτη φορά είχα διαπίστευση σε αγώνα στη Γερμανία κάτι που μου έκανε τη ζωή εύκολη αλλά και μου επέτρεψε να φτιάξω ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχω κάνει.
